Węglowodan jest najczęściej stosowaną klasą materiałów narzędziowych z dużą prędkością (HSM), które są wytwarzane przez procesy metalurgiczne proszku i składają się z cząstek z węglikiem twardym (zwykle węglika wolframu) i bardziej miękkiej składu wiązania metalowego. Obecnie istnieją setki cementowanych węglików opartych na WC z różnymi kompozycjami, z których większość wykorzystuje kobalt (CO) jako spoiwo, nikiel (Ni) i chrom (CR) również są powszechnie używane elementy spoiwa, a inne można również dodać. niektóre elementy stopowe. Dlaczego jest tak wiele gatunków węglików? W jaki sposób producenci narzędzi wybierają odpowiedni materiał narzędzi do określonej operacji cięcia? Aby odpowiedzieć na te pytania, najpierw przyjrzyjmy się różnym właściwościom, które sprawiają, że cementowany węgiel jest idealnym materiałem narzędziowym.
Twardość i wytrzymałość
Węget cementowany WC-CO ma wyjątkowe zalety zarówno w twardości, jak i wytrzymałości. Węglenie wolframowe (WC) jest z natury bardzo trudne (więcej niż Corundum lub Glina), a jego twardość rzadko spada wraz ze wzrostem temperatury roboczej. Brakuje jednak wystarczającej wytrzymałości, niezbędnej właściwości dla narzędzi tnących. Aby skorzystać z wysokiej twardości węglików wolframowych i poprawić jego wytrzymałość, ludzie używają wiązań metalowych do łączenia węglików wolframowych, aby ten materiał miał twardość znacznie przekraczającą twardą stal, jednocześnie mogąc wytrzymać większość operacji cięcia. Siła cięcia. Ponadto może wytrzymać wysokie temperatury cięcia spowodowane szybkim obróbką.
Dziś prawie wszystkie noże i wkładki WC-CO są powlekane, więc rola materiału podstawowego wydaje się mniej ważna. Ale w rzeczywistości jest to wysoki elastyczny moduł materiału WC-CO (miara sztywności, która jest około trzykrotnie większa niż stal szybkiej w temperaturze pokojowej) zapewnia niezadowolony podłoże do powłoki. Matryca WC-CO zapewnia również wymaganą wytrzymałość. Właściwości te są podstawowymi właściwościami materiałów WC-CO, ale właściwości materiału można również dostosować poprzez dostosowanie składu materiału i mikrostruktury przy wytwarzaniu cementowanych proszków z węglika. Dlatego przydatność wydajności narzędzia do określonej obróbki zależy w dużej mierze od początkowego procesu frezowania.
Proces frezowania
Węglowodany wolframowy proszek uzyskuje się przez proszek gaźnika wolframu (W). Charakterystyka proszku z węglików wolframowych (zwłaszcza jego wielkość cząstek) zależą głównie od wielkości cząstek proszku wolframu surowca oraz temperatury i czasu gaźnika. Kontrola chemiczna jest również krytyczna, a zawartość węgla musi być utrzymywana na stałej wartości (blisko wartości stechiometrycznej o masie 6,13%). Niewielką ilość wanadu i/lub chromu można dodać przed obróbką gaźnika w celu kontrolowania wielkości cząstek proszku poprzez kolejne procesy. Różne warunki procesu niższe i różne zastosowania przetwarzania końcowego wymagają specyficznej kombinacji wielkości cząstek węgla wolframowego, zawartości węgla, zawartości wanadu i zawartości chromu, za pośrednictwem których można wytwarzać różne proszki z węglika wolframowego. Na przykład Ati Alldyne, producent z węglików wolframowych, produkuje 23 standardowe stopnie proszku z węglika wolframowego, a odmiany proszku z węglika wolframowego spersonalizowane zgodnie z wymaganiami użytkownika mogą osiągnąć ponad 5 razy więcej standardowych gatunków proszku z karbaku wolframu.
Podczas mieszania i szlifowania proszku z węglika wolframowego i wiązania metalu w celu uzyskania pewnego stopnia cementowanego proszku z węglików można zastosować różne kombinacje. Najczęściej stosowaną zawartością kobaltu jest 3% - 25% (stosunek masy), aw przypadku konieczności zwiększenia odporności na korozję narzędzia konieczne jest dodanie niklu i chromu. Ponadto wiązanie metalowe można dodatkowo ulepszyć, dodając inne elementy stopowe. Na przykład dodanie rutenu do węgliku cementowanego WC-CO może znacznie poprawić jego wytrzymałość bez zmniejszania jego twardości. Zwiększenie zawartości spoiwa może również poprawić wytrzymałość węgliku cementowanego, ale zmniejszy jego twardość.
Zmniejszenie wielkości cząstek węgla wolframowego może zwiększyć twardość materiału, ale wielkość cząstek węglika wolframowego musi pozostać taka sama podczas procesu spiekania. Podczas spiekania cząstki węglików wolframowych łączą się i rosną poprzez proces rozpuszczania i reprecypitacji. W faktycznym procesie spiekania, w celu utworzenia w pełni gęstego materiału, wiązanie metalowe staje się ciekłe (zwane spiekaniem fazy ciekłej). Tempo wzrostu cząstek węglowodanów wolframowych można kontrolować poprzez dodanie innych węglików metalowych przejściowych, w tym węgliku wanadu (VC), węgliku chromu (CR3C2), węgliku tytanowego (TIC), węgliku tantalum (TAC) i karbidu Niobium (NBC). Te metalowe węgliki są zwykle dodawane, gdy proszek z węglików wolframowych jest mieszany i zmieszany z metalowym wiązaniem, chociaż węglika wanadowe i węglika chromowe można również uformować, gdy proszek z węglików wolframowych jest gaźdzony.
Węglowodany wolframowy proszek można również wytwarzać za pomocą materiałów węglika z odpadów z recyklingu. Recykling i ponowne wykorzystanie złomu węglika ma długą historię w branży węglików cementowanych i jest ważną częścią całego łańcucha ekonomicznego branży, pomagając obniżyć koszty materiałów, oszczędzać zasoby naturalne i unikać materiałów odpadowych. Szkodliwe usuwanie. Złom cementowany węglika może być ogólnie ponownie wykorzystywany przez proces APT (paratungstate amoniowy), proces odzyskiwania cynku lub kruszenie. Te „recyklingowe” proszki z węglika wolframowego mają na ogół lepsze, przewidywalne zagęszczenie, ponieważ mają mniejszą powierzchnię niż proszki z węglików wolframowych wykonane bezpośrednio w procesie gaźnika wolframu.
Warunki przetwarzania mieszanego szlifowania proszku z węglika wolframowego i wiązania metalu są również kluczowymi parametrami procesu. Dwie najczęściej stosowane techniki mielenia to frezowanie kuli i mikromiling. Oba procesy umożliwiają jednolite mieszanie frezowanych proszków i zmniejszonej wielkości cząstek. Aby późniejszy obrabia miał wystarczającą siłę, zachowaj kształt przedmiotu obrabianego i umożliwić operatorowi lub manipulatorowi, aby odebrać przedmiot pracy, zwykle konieczne jest dodanie organicznego spoiwa podczas szlifowania. Skład chemiczny tego wiązania może wpływać na gęstość i wytrzymałość wyciskanego przedmiotu obrabianego. Aby ułatwić obsługę, wskazane jest dodanie wiążących o wysokiej wytrzymałości, ale powoduje to niższą gęstość zagęszczania i może wytwarzać grudki, które mogą powodować wady w produkcie końcowym.
Po mieleniu proszek jest zwykle suszony w sprayu w celu wytwarzania swobodnie płynnych aglomeratów trzymanych razem przez opinie organiczne. Dostosowując skład spoiwa organicznego, przepływność i gęstość ładunku tych aglomeratów można dostosować zgodnie z żądaniem. Przeglądając grubsze lub drobniejsze cząsteczki, rozkład wielkości cząstek aglomeratu można dodatkowo dostosować, aby zapewnić dobry przepływ po załadowaniu do wnęki pleśni.
Produkcja przedmiotów obrabianych
Węglowodanowe obrabiarki mogą być tworzone różnymi metodami procesowymi. W zależności od wielkości przedmiotu obrabianego, poziomu złożoności kształtu i partii produkcyjnej większość wkładek do cięcia jest formowana przy użyciu sztywnych matryc górnych i dolnych. Aby utrzymać konsystencję masy i wielkości obrabiania podczas każdego nacisku, konieczne jest upewnienie się, że ilość proszku (masa i objętość) wpływającego do wnęki jest dokładnie taka sama. Płynność proszku jest kontrolowana głównie przez rozkład wielkości aglomeratów i właściwości organicznego spoiwa. Uformowane norty (lub „puste miejsca”) powstają przez zastosowanie ciśnienia formowania 10-80 ksi (kilogramy funtów na stopę kwadratową) do proszku załadowanego do wnęki formy.
Nawet pod wyjątkowo wysokim ciśnieniem formowania cząstki węgla z twardego wolframu nie będą się deformować ani pękać, ale organiczny spoiwo jest wciśnięte w szczeliny między cząstkami węgla wolframowego, ustalając w ten sposób położenie cząstek. Im wyższe ciśnienie, tym mocniejsze wiązanie cząstek węglika wolframowego i tym większa gęstość zagęszczania przedmiotu obrabia. Właściwości formowania gatunków cementowanego proszku z węglika mogą się różnić, w zależności od zawartości metalicznego spoiwa, wielkości i kształtu cząstek węgla wolframowego, stopnia aglomeracji oraz składu i dodawania spoiwa organicznego. Aby dostarczyć ilościowe informacje o właściwościach zagęszczenia gatunków proszków cementowanych węglików, związek między gęstością formowania a ciśnieniem formowania jest zwykle projektowany i budowany przez producenta proszku. Informacje te zapewnia, że dostarczany proszek jest kompatybilny z procesem formowania producenta narzędzi.
Du duże obrabiarki z węglikami lub obrabiarki z węglikami o wysokich współczynnikach kształtu (takie jak Shanks for End Mills and Wierszczu) są zwykle wytwarzane z jednolitych gatunków proszku z węglika w elastycznej torbie. Chociaż cykl produkcyjny metody zrównoważonej prasowania jest dłuższy niż w metodzie formowania, koszt produkcji narzędzia jest niższy, więc ta metoda jest bardziej odpowiednia do produkcji małej partii.
Ta metoda procesu polega na włożeniu proszku do torby i uszczelnienie ust, a następnie umieszczenie torby pełnej proszku do komory i zastosowanie ciśnienia 30-60KI przez urządzenie hydrauliczne do naciśnięcia. Wciśnięte obrabiane są często obrabiane do określonych geometrii przed spiekaniem. Rozmiar worka jest powiększany, aby pomieścić kurczenie się obrabiania podczas zagęszczania i zapewnić wystarczający margines do operacji szlifowania. Ponieważ obrabia musi być przetwarzana po naciśnięciu, wymagania dotyczące spójności ładowania nie są tak surowe jak wymagania metody formowania, ale nadal jest pożądane, aby za każdym razem ładuje się tę samą ilość proszku do torby. Jeśli gęstość ładowania proszku jest zbyt mała, może prowadzić do niewystarczającego proszku w torbie, co powoduje, że przedmiot obrabia jest zbyt mały i trzeba go złomować. Jeśli gęstość obciążenia proszku jest zbyt wysoka, a proszek załadowany do torby jest zbyt duży, przedmiot obrabiany musi zostać przetworzony, aby usunąć więcej proszku po jego naciśnięciu. Chociaż nadmiar proszku usunięty i złomowany obrabia można poddać recyklingowi, to zmniejsza wydajność.
Węglowodanowe obrabiarki można również uformować przy użyciu matryc wytłaczania lub matryc iniekcyjnych. Proces formowania wytłaczania jest bardziej odpowiedni do masowej produkcji obróbek kształtu osiowego, podczas gdy proces formowania wtryskowego jest zwykle stosowany do masowej produkcji złożonych obrabiów kształtu. W obu procesach formowania stopnie cementowanego proszku z węglika są zawieszone w organicznym spoiwie, który nadaje konsystencję pasty do zębów z cementowaną mieszanką węglików. Związek jest następnie wytłaczany przez otwór, albo wstrzyknięto w jamę. Charakterystyka stopnia cementowanego proszku z węglika określa optymalny stosunek proszku do spoiwa w mieszaninie i mają istotny wpływ na przepływność mieszaniny przez otwór wytłaczający lub wstrzyknięcie do wnęki.
Po utworzeniu obrabiania przez formowanie, prasowanie izostatyczne, wytłaczanie lub formowanie wtryskowe, organiczny spoiwa należy usunąć z przedmiotu obrabianego przed końcowym etapem spiekania. Spiekanie usuwa porowatość z przedmiotu obrabianego, czyniąc go w pełni (lub zasadniczo) gęstym. Podczas spiekania wiązanie metalowe w elemencie utworzonym prasowym staje się płynne, ale przedmiot obrabia zachowuje swój kształt pod połączonym działaniem sił kapilarnych i wiązania cząstek.
Po spiekaniu geometria przedmiotu pozostaje taka sama, ale wymiary są zmniejszone. Aby uzyskać wymagany rozmiar przedmiotu obrabianego po spiekaniu, podczas projektowania narzędzia należy wziąć pod uwagę szybkość skurczu. Stopień proszku z węglikiem używanym do wykonania każdego narzędzia musi być zaprojektowany tak, aby miał odpowiedni kurczenie się po zagęszczaniu pod odpowiednim ciśnieniem.
W prawie wszystkich przypadkach wymagane jest traktowanie spiekanego przedmiotu obrabianego po rozszerzeniu. Najbardziej podstawowym leczeniem narzędzi tnących jest wyostrzenie krawędzi tnącej. Wiele narzędzi wymaga szlifowania geometrii i wymiarów po spiekaniu. Niektóre narzędzia wymagają szlifowania górnego i dolnego; Inne wymagają szlifowania obwodowego (z lub bez wyostrzenia najnowocześniejszych). Wszystkie wiórki z węglików z mielenia można poddać recyklingowi.
Powłoka obrabiana
W wielu przypadkach gotowy przedmiot musi zostać pokryty. Powłoka zapewnia smar i zwiększoną twardość, a także barierę dyfuzyjną dla podłoża, zapobiegając utlenianiu po wystawieniu na wysokie temperatury. Cementowany podłoże węglików ma kluczowe znaczenie dla wydajności powłoki. Oprócz dostosowania głównych właściwości proszku macierzy, właściwości powierzchniowe matrycy mogą być również dostosowane przez selekcję chemiczną i zmianę metody spiekania. Poprzez migrację kobaltu więcej kobaltu można wzbogacić w najbardziej zewnętrzną warstwę powierzchni ostrza w grubości 20-30 μm w stosunku do reszty przedmiotu obrabianego, nadając w ten sposób powierzchnię lepszej wytrzymałości i wytrzymałości podłoża, co czyni go bardziej odpornym na deformację.
Na podstawie własnego procesu produkcyjnego (takiej jak metoda dewaxing, szybkość ogrzewania, czas spiekania, napięcie temperatury i gaźby), producent narzędzi może mieć pewne specjalne wymagania dotyczące oceny cementowanego proszku z węglika. Niektórzy producenci narzędzi mogą spieszyć przedmiot obrabiany w piecu próżniowym, podczas gdy inni mogą używać gorącego pieca spiekania izostatycznego (bioder) (który ciśnieni ciśnieni pod koniec cyklu procesu, aby usunąć wszelkie reszty) pory). Blapiece spiekane w piecu próżniowym mogą również wymagać gorącego wciśniętego izostatycznie przez dodatkowy proces, aby zwiększyć gęstość przedmiotu obrabianego. Niektórzy producenci narzędzi mogą stosować wyższe temperatury spiekania próżniowego, aby zwiększyć spiekaną gęstość mieszanin o niższej zawartości kobaltu, ale takie podejście może zgrzeszyć ich mikrostrukturę. Aby utrzymać drobny ziarno, można wybrać proszki o mniejszym rozmiarze cząstek węglika wolframowego. Aby dopasować się do określonego sprzętu produkcyjnego, warunki dewaxing i napięcie gaźnika mają również różne wymagania dotyczące zawartości węgla w cementowanym proszku z węglika.
Klasyfikacja klasy
Zmiany kombinacji różnych rodzajów proszku z węglika wolframowego, składu mieszanki i zawartości spoiwa metalu, rodzaju i ilości inhibitora wzrostu ziarna itp., Stanowią różnorodne stopnie cementowanego węglika. Parametry te określi mikrostrukturę cementowanego węglika i jego właściwości. Niektóre konkretne kombinacje właściwości stały się priorytetem dla niektórych konkretnych zastosowań przetwarzania, co czyni sensowne klasyfikowanie różnych cementowanych gatunków węglików.
Dwa najczęściej używane systemy klasyfikacji węglików do zastosowań obróbki to system oznaczenia C i system oznaczania ISO. Chociaż żaden system nie odzwierciedla właściwości materialnych, które wpływają na wybór cementowanych gatunków węglików, stanowią one punkt wyjścia do dyskusji. Dla każdej klasyfikacji wielu producentów ma własne oceny specjalne, co skutkuje szeroką gamą klas węglików。
Gatunki węglika można również klasyfikować według składu. Gatunki węglików wolframowych (WC) można podzielić na trzy podstawowe typy: proste, mikrokrystaliczne i stopowe. Gatunki simpleks składają się głównie z wiążących węglików wolframowych i kobaltu, ale mogą również zawierać niewielkie ilości inhibitorów wzrostu ziarna. Stopień mikrokrystaliczny składa się z węgliku wolframu i wiążącego kobaltu dodanego z kilkoma tysięgu węgliku wanadowego (VC) i (lub) węgliku chromowego (CR3C2), a jego wielkość ziarna może osiągnąć 1 μm lub mniej. Gatunki stopu składają się z wigarderów wolframowych i kobaltów zawierających kilka procent węgliku tytanowego (TIC), węgliku tantalu (TAC) i węgliku Niobium (NBC). Dodatki te są również znane jako węgliki sześcienne ze względu na ich właściwości spiekania. Powstała mikrostruktura wykazuje niejednorodną strukturę trójfazową.
1) Proste oceny węglików
Te oceny cięcia metali zwykle zawierają 3% do 12% kobaltu (na wagę). Zakres wielkości ziarna węglika wolframowego wynosi zwykle od 1-8 μm. Podobnie jak w przypadku innych gatunków, zmniejszenie wielkości cząstek węglika wolframowego zwiększa jego twardość i wytrzymałość na pęknięcie poprzeczne (TRS), ale zmniejsza jego wytrzymałość. Twardość typu czystego jest zwykle pomiędzy HRA89-93.5; Wytrzymałość na pęknięcie poprzeczną wynosi zwykle od 175-350KI. Proszki tych ocen mogą zawierać duże ilości materiałów z recyklingu.
Proste oceny typu można podzielić na C1-C4 w systemie klasy C i można je klasyfikować zgodnie z serią klasy K, N, S i H w systemie klasy ISO. Gatunki simplex o właściwościach pośrednich można zaklasyfikować jako stopnie ogólne (takie jak C2 lub K20) i mogą być używane do obracania, mielenia, planowania i nudnego; Gatunki o mniejszej wielkości ziarna lub niższej zawartości kobaltu i wyższej twardości można zaklasyfikować jako oceny wykończeniowe (takie jak C4 lub K01); Gatunki o większej zawartości kobaltu lub wyższej i większej wytrzymałości można zaklasyfikować jako gruntowne stopnie (takie jak C1 lub K30).
Narzędzia wykonane w gatunkach simplex mogą być używane do obróbki żeliwa, ze stali nierdzewnej z serii 200 i 300, aluminium i innych metali nieżelaznych, nadprawy i stali zahartowanych. Gatunki te można również stosować w niemetalnych zastosowaniach cięcia (np. Jako narzędzia wiertnicze skały i geologiczne), a oceny te mają zakres wielkości ziarna 1,5-10 μm (lub większy) i zawartość kobaltu 6%-16%. Kolejne nie-metalowe stosowanie prostych gatunków węglika jest produkcja matryc i ciosów. Oceny te zazwyczaj mają średniej wielkości ziarna z zawartością kobaltu wynoszącym 16%-30%.
(2) Mikrokrystaliczne cementowane gatunki węglika
Takie oceny zwykle zawierają 6% -15% kobaltu. Podczas spiekania w fazie ciekłej dodanie węgliku wanadowego i/lub węgliku chromowego może kontrolować wzrost ziarna w celu uzyskania drobnej struktury ziarna o wielkości cząstek mniejszej niż 1 μm. Ta drobnoziarna ocena ma bardzo wysoką twardość i poprzeczne siły pęknięcia powyżej 500SI. Połączenie wysokiej wytrzymałości i wystarczającej wytrzymałości pozwala tym gatunkom na użycie większego dodatniego kąta grabie, co zmniejsza siły tnące i wytwarza cieńsze układy, a nie naciskając materiał metalowy.
Poprzez ścisłą jakość identyfikacji różnych surowców w produkcji gatunków cementowanego proszku z węglika oraz ścisłą kontrolę warunków procesu spiekania, aby zapobiec tworzeniu nienormalnie dużych ziaren w mikrostrukturze materiałowej, możliwe jest uzyskanie odpowiednich właściwości materiału. Aby zachować małe i jednolite rozmiar ziarna, proszek z recyklingu recyklingu powinien być stosowany tylko wtedy, gdy istnieje pełna kontrola procesu surowca i odzyskiwania oraz szeroko zakrojonych testów jakości.
Gatunki mikrokrystaliczne można klasyfikować zgodnie z serią M w systemie klasy ISO. Ponadto inne metody klasyfikacji w systemie klasy C i systemie klasy ISO są takie same jak czyste oceny. Gatunki mikrokrystaliczne mogą być używane do tworzenia narzędzi, które wycinają miękkie materiały do obrabiania, ponieważ powierzchnię narzędzia może być bardzo gładka i może utrzymać wyjątkowo ostrą krawędź tnąca.
Gatunki mikrokrystaliczne mogą być również używane do maszyny nadpełniających niklu, ponieważ mogą wytrzymać temperatury cięcia do 1200 ° C. Do przetwarzania Superalloysów i innych specjalnych materiałów zastosowanie narzędzi do klasy mikrokrystalicznej i narzędzi czystej klasy zawierających ruten może jednocześnie poprawić odporność na zużycie, odporność na deformację i wytrzymałość. Gatunki mikrokrystaliczne są również odpowiednie do produkcji obrotowych narzędzi, takich jak ćwiczenia generujące naprężenie ścinające. Istnieje wiertło wykonane z kompozytowych gatunków cementowanego węglika. W określonych częściach tego samego wiertła zawartość kobaltu w materiale zmienia się, tak że twardość i wytrzymałość wiertła są zoptymalizowane zgodnie z potrzebami przetwarzania.
(3) Gatunki węglika cementowego typu stopu
Oceny te są używane głównie do cięcia części stalowych, a ich zawartość kobaltu wynosi zwykle 5–10%, a wielkość ziarna wynosi od 0,8-2 μm. Dodając 4% -25% węgliku tytanu (TIC), tendencja węgliku wolframu (WC) do rozproszenia na powierzchnię stalowych wiórów można zmniejszyć. Wytrzymałość narzędzia, odporność na zużycie krateru i odporność na wstrząs termiczny można poprawić, dodając do 25% węgliku tantalu (TAC) i węgliku Niobium (NBC). Dodanie takich węglików sześciennych zwiększa również czerwoną twardość narzędzia, pomagając uniknąć termicznego odkształcenia narzędzia w ciężkim cięciu lub innych operacjach, w których krawędź tnąca wygeneruje wysokie temperatury. Ponadto węgliek tytanu może zapewnić miejsca zarodkowania podczas spiekania, poprawiając jednolitość dystrybucji węglików sześciennych w przedmiotie obrabianym.
Ogólnie rzecz biorąc, zasięg twardości stopu cementowanego węgla typu stopu wynosi HRA91-94, a wytrzymałość pęknięć poprzecznych wynosi 150-300KI. W porównaniu z klasami czystych stopnie stopowe mają słabą odporność na zużycie i niższą wytrzymałość, ale mają lepszą odporność na zużycie kleju. Gatunki stopu można podzielić na C5-C8 w systemie klasy C i można je klasyfikować zgodnie z serią klasy P i M w systemie klasy ISO. Gatunki stopu o właściwościach pośrednich można zaklasyfikować jako oceny ogólnego celu (takie jak C6 lub P30) i mogą być używane do obracania, stukania, planowania i mielenia. Najtrudniejsze oceny można sklasyfikować jako oceny wykończeniowe (takie jak C8 i P01) w celu wykończenia obrotów i nudnych operacji. Oceny te zwykle mają mniejsze rozmiary ziarna i niższą zawartość kobaltu, aby uzyskać wymaganą twardość i odporność na zużycie. Jednak podobne właściwości materiału można uzyskać, dodając więcej węglików sześciennych. Oceny o najwyższej wytrzymałości można zaklasyfikować jako gruntowne stopnie (np. C5 lub P50). Gatunki te zazwyczaj mają średnią wielkość ziarna i wysoką zawartość kobaltu, z niskimi dodatkami węglików sześciennych, aby osiągnąć pożądaną wytrzymałość poprzez hamowanie wzrostu pęknięć. W przerwanych operacjach zwrotnych wydajność cięcia można dodatkowo poprawić, stosując wyżej wymienione stopnie bogate w kobalt z wyższą zawartością kobaltu na powierzchni narzędzia.
Gatunki stopu o niższej zawartości węglików tytanowych są używane do obróbki stali nierdzewnej i żelaza plastycznego, ale mogą być również używane do obróbki metali nieżelaznych, takich jak nadalloys na bazie niklu. Wielkość ziarna tych gatunków jest zwykle mniejsza niż 1 μm, a zawartość kobaltu wynosi 8%-12%. Twarde stopnie, takie jak M10, mogą być używane do obracania żelaza z tworzenia plastyczności; Trudniejsze stopnie, takie jak M40, mogą być używane do mielenia i stalowania stali lub do obracania stali nierdzewnej lub superallouszów.
Gatunki węglika cementowanego typu mogą być również stosowane do celów cięcia niemetalowego, głównie do produkcji części odpornych na zużycie. Wielkość cząstek tych gatunków wynosi zwykle 1,2-2 μm, a zawartość kobaltu wynosi 7–10%. Podczas wytwarzania tych ocen zwykle dodaje się wysoki odsetek surowca z recyklingu, co powoduje wysoką opłacalność w zastosowaniach części zużycia. Części do zużycia wymagają dobrej odporności na korozję i wysoką twardość, które można uzyskać, dodając niklu i węgliku chromu podczas wytwarzania tych klas.
W celu spełnienia wymagań technicznych i ekonomicznych producentów narzędzi proszek z węglików jest kluczowym elementem. Proszki zaprojektowane dla sprzętu do obróbki producentów i parametrów procesowych zapewniają wydajność gotowego obrabiania i spowodowały setki gatunków węglików. Natębiony w recyklingu charakter materiałów węglika i możliwość bezpośredniej współpracy z dostawcami proszku pozwalającym narzędziowi skuteczne kontrolowanie jakości produktu i kosztów materiałów.
Czas postu: październik-18-2022
